3 juli in De Telegraaf
Studentes in ’peloton’ naar Barcelona
Telegraaf donderdag 3 juli 2014 door Iris Hermans
Het klinkt als de titel van een nostalgisch jeugdboek: De Vijf op
de fiets naar Spanje. Maar dan wel op een racefiets, met een
vaart van gemiddeld 25 km/u ’in peloton’ en massageolie en
roze lakens mee in het volgbusje. ,,We blijven tenslotte wel
meisjes.”
Deze Vijf bestaat uit de Groningse studentes Daphne Koolen,
Sacha Minderhout, Isabel Wagemakers, Isolde Velthuysen en Maud Slaghek, die samen stichting Heart to Handle hebben opgericht. Nog een nachtje slapen en dan racen zij binnen 21 dagen van de Grote Markt naar de Ramblas en na de voorbereidingen van ruim een jaar hebben ze er het volste vertrouwen in: „We zijn er klaar voor!”
In de kleurrijke woonkamer van ’Huize Snik’, waar drie van de vijf wonen, vertellen ze over hun grote avontuur. Initiatiefneemster Daphne, die haar vader twee jaar geleden verloor toen zijn hart plotseling stopte met kloppen, wilde ’iets lijps’ doen om geld in te zamelen voor hartonderzoek. „Ik dacht aan drie weken op de racefiets, 100 kilometer per dag en ging met mijn vinger over de kaart van Europa.”
Barcelona werd het einddoel en al gauw wist ze haar vier vriendinnen te enthousiasmeren. „Alleen had nog nooit iemand van ons op een racefiets gezeten!”, lacht Isabel. Dat werd dus twee keer per week onder begeleiding van twee trainers oefenen, de nodige biertjes laten staan – ’soms hebben we een joker ingezet, hoor’ – en tentamens naar het volgende jaar verplaatsen. Zo maakt Isolde vandaag haar enige tentamen van dit blok: „Er is enorm veel tijd in gaan zitten, maar als we morgen op die fiets stappen, weten we precies waarvoor we het allemaal gedaan hebben.”
Hoewel ze alle vijf niet op hun mondje zijn gevallen en een tikkeltje eigenwijs zijn, wat resulteerde in urenlange brainstormsessies en compromissen leren sluiten, zijn ze ’samen een op de fiets’, zoals ze het zelf omschrijven en peppen ze elkaar op indien nodig. ,,We hebben zelfs een lied gemaakt”, roept Sacha en ze begint ’Power to the pedals’ uit volle borst te zingen. Maud viel onlangs nog tijdens een oefentocht en toont de wonden. ,,Het kost letterlijk bloed, zweet en tranen.” Ze haalt haar schouders op. ,,Kan gebeuren toch? Gewoon weer opstaan en doorfietsen.”
Warm hart
Wat de stoere meisjes ontroert, is hoe hun omgeving hen zo’n warm hart toedraagt. Zo was er de gratis reanimatiecursus, een vriendelijke accountant en notaris die hen kosteloos adviseerden, de twee trainers die alles vrijwillig deden en de verschillende sponsoren die ze door middel van zelf georganiseerde evenementjes en ’gewoon op goed geluk langs de deuren gaan’ hebben binnengehaald. Knipogend: „Uiteindelijk moet er natuurlijk wel geld in het laatje komen.”
Vrijdagochtend klokslag 11 uur zal de Grote Markt gevuld zijn met een opblaasbare boog de triomf, muziek en vrienden en familie die het vrolijke vijftal, dat van dag tot dag een fietsdagboek bijhoudt op hun website, komen uitzwaaien. De route gaat dwars door Frankrijk en op 11 juli ontmoeten ze in Nancy vermoedelijk enkele Nederlandse renners in de Tour de France-karavaan. „Misschien kunnen we nog wat tips uitwisselen.”
Verder zien ze wel wat op hun fietspad komt. „Je kunt je toch niet op alles voorbereiden en dat maakt het juist zo spannend.” Het eerste wat ze doen als ze de Ramblas bereiken? „Janken en onze moeders knuffelen” klinkt het in koor. Om daarna te proosten met een biertje, het blijven studenten.