Dag 7 Grunstadt - Roppenheim

Allerbeste avond allen!

Dag 7 alweer, een week voorbij, niet te filmen hoe snel het gaat. Gisteravond hebben we gegeten met Anita en Sjoerd wat geweldig was, heel gezellig en lief, dank hiervoor! Daarnaast is Morrie gearriveerd en hiermee ging natuuurlijk een hoop bombarie en energie gepaard dus iedereen was lekker opgefokt vlak voor het slapen, waardoor de wekker om 06:00 best taai was maar het blije hoofd van Morrie maakte alles goed. Iedergeval, we hadden vandaag ‘een korte dag’ -> 85 km, dus we besloten geen lunchstop te houden maar gewoon door te knallen naar Roppenheim! Onze door rustdag verwende lichamen moesten weer even wennen maar al snel voerden we het tempo op en kwamen we terecht op een N-weg waar we genoodzaakt zo’n 10 km achter elkaar hebben gereden, om de minuut gepasseerd door vrachtwagens en ander geschut, wat ons in een soort trance bracht, de witte lijn van de vluchtstrook waar we op balanceerden, vermoeidheid en warmte speelden hierbij een rol. Plots was het moment daar, ineens reden we over de grens La Douce France in!! Direct vlogen de Franse chansons en andere idioterieën om de oren, de groep was buitenzinnen blij. We fietsten naar een campinkje waar een vreemd klein vrouwtje met een mislukt kapsel van rode haarspoeling en gel in een hokje haar leven aan zich voorbij zag gaan, ook wel: de receptioniste, Noor vroeg in haar prachtigste Frans waar we ons konden installeren en werden doorverwezen naar een stuk grond dat alle vreugde als een dementor uit ons zoog, daarnaast was er geen stroom dus we zijn hem ‘directement’ geboekt naar een andere camping 3,4 km verderop, terug naar het verliezende Duitsland. Hier was de receptie gesloten op de bizarre tijd van 13-15, wat we trouwens al vaker hebben meegemaakt en ik zet vraagtekens bij deze logica, anyway, we mochten wel lekker zwemmen in het meertje daar en rond 17:00 besloten we opnieuw te gaan informeren naar onze campingplek. Het lichtpunt van een vrouw achter de balie vertelde toen dat er geen plek meer was (jaaaaaja we hadden zelf ook eerder kunnen gaan vragen, ik hoor u, ik snap u, ik geef u gelijk), dus hebben wij wederom onze biezen gepakt en zijn we 20 km in 33 graden (!) doorgefietst naar een camping genaamd FREIZEITCENTER OBERRHEIN, wat hoge verwachting schepte, een gigantisch geval, we werden begeleid naar onze plek door een vago met een lekkere sigaret in de hoek van zijn mond in een golfbuggy, luid blatend in zijn walkietalkie en we voelden ons weer he-lu-maal thuis. Aangekomen op de plek werden we warm onthaald door een groep als bodybuilder-uitziende mannen van ongeveer 30 jaar die lekker hun messenset aan het bijslijpen waren, gezellig! Tot dusver de poging om het rustieke Frankrijk te ontdekken, eerst nog een laatste nachtje genieten van het authentieke Deutschland! Immer gerade aus!