Dag 10 + 11
Trouwe makkerts,
Maandag 11 juli reden we zen weg van de rustgevende camping. Dit werd natuurlijk meteen ‘gejinxt’ en plots hadden een paar van de groep panne met hun versnellingen en meer. We reden een aantal kilometer en kwamen onderweg borden tegen met de mededeling dat de Tour de France binnenkort langs die weg zou rijden en afgesloten zou zijn, COOLLLL! Dit wetende verwachtten wij vele fietsenmakers te vinden langs de weg dus vastbesloten reden we door. In de dorpen waar wij doorheen reden waren de gordijnen echter steevast dicht en hingen er in de straten vlaggen met afbeeldingen van vermoedelijk typerende kenmerken erop, bijvoorbeeld een scheel paard en een schapenhoeder zonder schapen. Hm. Godzijdank vonden we in een random stuk straat een fietsenwinkeltje met hierin een gebochelde, jampotbril dragende Zwitser die met een paar scheve blikken en wat gemompel met consumptie een paar tikken op de krenk gaf en wonder boven wonder alle fietsen maakte - gratuit! De mensheid is zo gek nog niet. De maiden drukten een lekkere kus op z’n gerimpelde voorhoofd, gaven een kneepje in zijn hangende buikvel en maakten dat we wegkwamen. In de verte zagen we donkere lucht en daaronder regenbuien hangen en maakten ons zorgen over het kamperen. Aangekomen bij de camping was het een race tegen de klok - buienradar gaf aan dat het ging regenen en we hebben als de wiedeweerga de tenten opgezet en kratten erin gesmeten, tot groot vermaak van onze overbuurman, pens van het formaat hangbuikzwijn, nep-Adidas slipperts aan de voeten en die tot overmaat van ramp het halfuur daarvoor zijn camping-set af liep te spoelen met een hoge druk spuit, hij vond het zelf waarschijnlijk een erg productieve dag. Chapeau! Hierna barstte de hemel los en zijn we naar het zwembadterras gegaan waar kinderen tijdens de Franse ‘goûter’ de oren van je kop gilden, hebben ons geïnstalleerd op het ranzige blauwe plastic meubilair en hierdoor achtten wij het etiquette gehalte zo laag dat we onze eigen versnaperingen hebben meegesmokkeld en daar hebben opgedronken, genieton, als rasechte Nederlanderts. De bui stopte en we zagen dat we precies een uur de tijd hadden om te koken voordat het de HELE nacht zou gaan regenen, de voorspelling was 25 mm!!!! P-a-n-i-e-k maar varkentje gewassen en opgegeten. Hierna zijn we naar de jeu de boules-baan gelopen. Een of andere vreemde ‘vaste’ campinggast zag dat de meisjes elkaar aan het masseren waren en kwam aanzetten met een pot tijgerbalsem en was daarmee zeker niet de gierigste om te helpen met het masseren van onze nekken! GATTTTTVERRRR! Wel grappig. Het barretje ging open en we dronken wat, totdat er plots een vrouwtje van Thaise afkomst verscheen en de meneer direct de bar dichtgooide en met een frivole glimlach het licht uitdeed, dus wij maar naar de tent afgedropen niet wetende dat onze tenten over een paar uur ook afgedropen zouden zijn.
Dinsdag 12 juli -
Hieronder een foto van het eindresultaat, had Piet Paulusma dit weerbericht verslagen dan was zijn stem spontaan een octaafje omhoog geschoten, het was bizar! We dachten slim te zijn door de tenten onder een grote boom neer te zetten totdat er onweer losbarstte en we deze keuze toch wat betreurde. 5 vd 6 tenten waren volgelopen en het was in de ochtend dus echt bij de ‘pakken neerslag zitten’, om er vervolgens wel weer de slappe lach over te krijgen. Dries’ boek heeft het weer helaas niet overleefd, hieronder een poging om het te redden, mocht u de titel herkennen en nog een exemplaar over hebben, u zou hem hiermee zielsgelukkig maken. Regenjakkert aangetrokken en in de VOLLE regen naar het meer van Geneve gefietst, we stapten op in de plaats Lausanne, als u het kent dan weet u dat het dorp bestaat uit gigantische afdalingen die vergeleken kunnen worden met die mislukte attractie in de Duinrell: de Boomstam; keihard naar beneden afgeschoten worden in een waterbak en dan vervolgens de hele dag met een nat pak rondlopen, echt lagguhh?! We namen de pont en kwamen aan in het dorp Evian, ohhhh the irony of life, waar we per ongeluk de aller steilste route richting Abondance hebben gekozen. De eerste klim van 6 km had een GEMIDDELD stijgingspercentage van 20%, ter vergelijking: de steilste berg van de Amstel Gold Race is gemiddeld 16% en deze is 700 meter lang kortom: de berg reden we achterstevoren met ogen dicht op natuurlijk. Kanonnen, de ademhaling voelde alsof je 5 minuten onder water aan een anker hebt vastgezeten en je eindelijk het oppervlak bereikt, weetjewel? In ieder geval, het was een geweldig gevoel om te rijden maar het moet gezegd worden: waar de meisjes op een gegeven moment afstapten raceten de mannen door! Heel knap!!!! In totaal hebben we deze dag 1583 m geklommen, totdat we de laatste 4 km richting het huisje van de familie Rijnveld reden in Abondance, de heuvels leken oneindig, de laatste kreten - WAAR IS HEEEEET ?!?!?!?! - werden geschreeuwd maar dan toch was het eindelijk daar!!!! WHOEHOE! Maxine en Lisanne zijn speciaal naar Abondance gereden om ons te ontvangen en hebben heerlijk gekookt, duizendmaal dank. Kunnen niet beschrijven hoe luxe het voelt om een dak boven ons hoofd te hebben. Morgen rustdag dus vnv een mini feest! Het leven is gaaf!
